Crnogorska javnost i društvo u kontinuitetu svjedoče agresivnom veličanju kvislinškog četničkog pokreta i osuđenih ratnih zločinaca iz Drugog svjetskog rata, što kulminira u izjavama i nastupima dvojice mitropolita Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori. Takvo ponašanje uslovljeno je usvajanjem Temeljnog ugovora kojim se ova vjerska ustanova našla u privilegovanoj poziciji u odnosu ne samo na ostale vjerske zajednice, već i sve ostale pravne subjekte i pojedince u Crnoj Gori. Udruženi s dijelom političkih partija srpskog nacionalnog predznaka, povodom vjerskih i nacionalnih praznika slave se nedjela i zločini ličnosti poput Pavla Đurišića i Draže Mihailovića, predstavljajući ih lažno stvarnim borcima protiv fašizma i tobožnjim „vitezovima i herojima“. Izvrtanjem istorijskih fakata i revizionističkim pokušajima rehabilitacije zločinaca, žele ih posvetiti i svrstati uz njihove već posvećene saborce kao što je to učinila SPC uzdizanjem u svetački čin ozloglašenog koljača Milorada Vukojičića, poznatijeg kao „pop Maca“. Bez stida i zazora koriste sve prilike da još jednom prisvoje dio crnogorske istorije, tradiciju, crnogorske dinaste, a pogotovo Petra II Petrovića Njegoša uz kontinuirane pozive na rušenje Mauzoleja na Lovćenu. Jasno je da ova crkva čije je sjedište u drugoj državi sprovodi po Crnoj Gori svojevrsni kulturocid nad našom duhovnom i materijalnom baštinom, uz prećutnu saglasnost nadležnih institucija.

Pri tome od istih aktera slušamo besprizorne napade i najgore kvalifikacije na račun Narodnooslobodilačkog partizanskog pokreta koji je jedini pružao istinski otpor fašističkoj okupaciji. Obuzeti neprimjerenim narativom i mržnjom prema crnogorskom narodu zaboravljaju i dobro poznate riječi Vinstona Čerčila u britanskom parlamentu o doprinosu jugoslovenskih partizana pobjedi saveznika u Drugom svjetskom ratu i konstataciju da se Mihailović nije borio protiv nacističkog neprijatelja. Usuđuju se reći da su u Drugom svjetskom ratu „pobijedili nacisti i fašisti koji danas hoće da vladaju svijetom i hoće to da nam opet instaliraju ovdje na silu“. Uz sve to se pokušava manipulisati Golootočanima, koje bi da listom svrstaju kao srpske žrtve stradale na nacionalnoj osnovi. Zaboravljajući pritom da su većina stradalnika na Golom Otoku tokom rata vodili borbu protiv okupatora i njihovih domaćih saradnika, upravo onih koje SPC pokušava uzdignuti na nivo svetitelja.

Djelovanje i ekstremni nacionalizam koji ovih dana demonstriraju mitropoliti Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori i dio crnogorske vlasti upravo ukazuju na neophodnost potrebe da Crnogorska pravoslavna crkva, u samostalnoj i suverenoj državi Crnoj Gori, kao pomjesna crkva, zauzme svoje istorijski pripadajuće mjesto duhovnog pastira Crnogoraca i bude jedan od temelja njegovog samoprepoznavanja i nacionalnog identiteta.

Pozivamo nadležno crnogorsko tužilaštvo uz asistenciju Ombudsmana da u skladu s nedavnim preporukama pokrene istragu i preispita djelovanje navedenih subjekata i aktera u skladu s pozitivnim propisima države Crne Gore. Izostanak djelotvorne pravne reakcije na ovakve pojave značiće da nadležni državni organi dijele vrjednosne stavove mitropolitā SPC.