Bio jednom jedan grad, gospodski, kulturan, doduše malo šporak, malo išempijan i malo brontuljav, ali svojih građana grad.
Bio jednom jedan grad koji je imao dušu, imao je svoje obiteljI, svoju djecu, imao je butige, robnu kuću, školu, vrtić, opštinu i sud, imao je svoje akademike i doture i magistre i oriđinale i fakine i lučke radnike, volio ih je sve, jer je bio je svojih građana grad.
Bio jednom jedan grad iz koga nije trebalo izlaziti jer je imao sve, u koji se dolazilo jer je imao sve, jedino je cirkus uvjek bio van grada, Bio jednom jedan grad koji više nikada neće biti grad svojih građana, iz koga je sve nestalo, njegova duša, njegovi građani, nestale su njegove butige, djeca, akademici i oriđinali, samo je cirkus ostao
